-
1 rzucić
глаг.• бросать• бросить• забросить• запустить• кидать• кинуть• метать• метнуть• набрасываться• оставлять• покидать• покинуть• сбрасывать• скидывать• швырнуть* * *rzuc|ić\rzucićę, \rzucićony сов. бросить;\rzucić kamień бросить (швырнуть, кинуть) камень; \rzucić kotwicę бросить якорь; \rzucić myśl подать мысль; \rzucić hasło бросить (выдвинуть) лозунг; \rzucić palenie бросить курить; ● \rzucić broń бросить оружие;
\rzucić okiem na coś бросить взгляд на что-л., окинуть взглядом что-л.;\rzucić na pastwę losu бросить на произвол судьбы; \rzucić światło пролить свет; \rzucić oszczerstwo возвести поклёп (клевету)
* * *rzucę, rzucony сов.бро́ситьrzucić kamień — бро́сить (швырну́ть, ки́нуть) ка́мень
rzucić kotwicę — бро́сить я́корь
rzucić myśl — пода́ть мысль
rzucić hasło — бро́сить (вы́двинуть) ло́зунг
- rzucić okiem na cośrzucić palenie — бро́сить кури́ть
- rzucić na pastwę losu
- rzucić światło
- rzucić oszczerstwo
См. также в других словарях:
kamień — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. kamieńenia; lm D. kamieńeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odłamek oderwany od masywnej, litej, twardej bryły skalnej; także bryła materiału o takich właściwościach : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… … Słownik frazeologiczny
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
daleko — dalej 1. «przysłówek określający odległość» a) «w znacznej odległości, w odległym miejscu, w oddaleniu» Gdzieś daleko grzmiały działa. Mieszkał w gajówce, daleko stąd. Dalej, za lasem, jest jezioro. ◊ Daleko (czegoś) szukać; coś jest takie, że… … Słownik języka polskiego
woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… … Słownik frazeologiczny
przerzucić — dk VIa, przerzucićcę, przerzucićcisz, przerzucićrzuć, przerzucićcił, przerzucićcony przerzucać ndk I, przerzucićam, przerzucićasz, przerzucićają, przerzucićaj, przerzucićał, przerzucićany 1. «rzucić coś z jednego miejsca na inne, rzucić coś przez … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
wrzucić — dk VIa, wrzucićcę, wrzucićcisz, wrzuć, wrzucićcił, wrzucićcony wrzucać ndk I, wrzucićam, wrzucićasz, wrzucićają, wrzucićaj, wrzucićał, wrzucićany «rzucić (kogoś) coś do czegoś albo w coś» Wrzucić kamień do wody. Wrzucić list do skrzynki. Wrzucić… … Słownik języka polskiego
prasnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, prasnąćnę, praśnie, praśnij, prasnąćnąłem, prasnąćnął, prasnąćnęli, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucić czymś, rzadziej uderzyć silnie, z rozmachem, powodując głośny dźwięk … Langenscheidt Polski wyjaśnień